Dreams: de ontknoping.

"Madam, we have arrived at our destiny. Allow me to help you out of the carriage."
Ik giechel even. Robin neemt mijn hand vast wanneer ik uitstap en leidt me een stukje. De grond voelt zacht aan. Er is een redelijk briesje, ik kan de zee horen en ruiken.
"You can take off your blindfold now."
Robins stem klinkt heel zacht en dichtbij. Ik haal mijn sjaal naar beneden, open langzaam mijn ogen - en hap naar adem.
"Waw"
Het landschap dat voor me ligt is adembenemend. Ik sta op een rots te kijken naar zee. De berg waarop ik sta loopt een beetje naar binnen aan mijn rechterkant, met op de top duinen en een wit kerkje. De zon begint al te zakken en geeft de zee een prachtige schittering en de hele scène een warme gloed.
"See, we had to come at exactly the right time for this scene. I'm glad we made it."
Hij glimlacht naar me en ik zie de zee in zijn ogen.
"It's like a dream. Perfect for a fairytale."
"I was counting on a reaction like that. You see, there's a particular reason why I brought you here."
Robin zwijgt even en ik kijk verwachtingsvol op naar hem. Na een korte aarzeling zegt hij:
"There are still masses and services held in that little church up there. Would you like to go have a closer look?"
Ik knik enthousiast en probeer mijn verwarring en anticipatie te verbergen. Wanneer we het kerkje naderen, zie ik pas echt hoe mooi en charmant het is. Het is erg laag en oud, gebouwd volgens de romaanse bouwstijl. Maar de muren zijn recent witgewassen, en er zitten ramen in die blinken. Vanbinnen is het licht en ruim, amper bemeubeld behalve met een basisaltaar en stoelen, en één beeld vooraan. Ook hier zijn de muren volledig wit.
"What do you think?"
Ik draai me om naar Robin en kijk hem stralend aan.
"It's gorgeous!"
Dat ik op deze fantastische plaats mag zijn, samen met de liefde van mijn leven. Ik kijk in zijn ogen en zie mijn eigen enthousiasme weerspiegeld. En nog iets. Is het verlangen, hoop, of nog iets anders?
"You know what other services they hold here? Weddings."
Nog voor ik hierover kan nadenken of kan reageren, zakt Robin ineens voor me op zijn ene knie. Ik ben te verdwaasd om te beseffen wat er gebeurt. De volgende woorden dringen heel traag tot me door.
"... will you be my wife?"
Wanneer ik het doosje in zijn handen zie, met daarin een fijn gouden ringetje met een kleine diamant, besef ik het pas echt. Ik word ten huwelijk gevraagd. Met ring en romantische setting en alles erop en eraan. Ik heb dit zo vaak gezien in films, of bij anderen, en nu gebeurt het bij mij zelf. Dit was het moment waar ik al heel mijn leven op gewacht had, en toch ook altijd een beetje bang voor ben geweest. Maar nu niet. Alles lijkt samen te vallen, alles klopt. Zou dit het mooiste moment van mijn leven kunnen zijn?
"Yes! Absolutely."
Een brede lach barst door op mijn gezicht. Robin lacht nog breder en kust me vol op de mond. Hij houdt me vast in een stevige omhelzing, terwijl de kleuren van de ondergaande zon ons omringen. Ja, dit is de beste dag van mijn leven.