Hallo!
Het is een tijdje geleden, maar eindelijk, eindelijk heb ik weer eventjes tijd om mijn blog aan te pakken! Mijn herexamen is voorbij, en nu kan ik weer een paar dagen met volle overgave nietsdoen, films kijken, lezen en... schrijven. Ik besefte dat ik nog steeds mijn kort verhaal niet volledig heb gepost. Dus bij deze, nog een stukje voor de ontknoping!
--------------
Een uur later kom ik buiten. Mooi zo,
ik zal op tijd zijn voor het middagetentje met mijn zus. We hebben
afgesproken in het centrum van Brugge. Normaal zien we elkaar om de
zoveel tijd bij een van ons thuis, maar mijn zus had me een etentje
beloofd voor mijn verjaardag. We besluiten pasta te gaan eten. Het is
fijn om nog eens gewoon met ons tweeën af te spreken. Mijn zus vertelt honderduit over de nieuwe vorderingen
in haar zwangerschap. Sinds ze eindelijk zwanger was geworden vijf
maand geleden lijkt ze constant te stralen. Ze had er al zo lang van
gedroomd om een kindje te krijgen. Ik probeer te vissen naar het
geslacht, maar ze laat niets los. Nadien passeer ik nog bij het
Arentshuis; ik had gezien dat er een tentoonstelling bezig was over
de impressionisten. Ik ben altijd al erg onder de indruk geweest van
het werk van schilders zoals Monet, en het is zeer inspirerend om al
deze werken in levende lijve te zien. Gestimuleerd door de
tentoonstelling rijd ik terug naar huis, en daar aangekomen ga ik
rechtstreeks naar mijn atelier en neem er mijn penselen en verf.
Blauw, geel, rood, zwart en wit. Meer heb ik niet nodig. Alle
mogelijk denkbare kleuren kunnen hiermee gevormd worden. Ik ga aan de
slag en ben zo gefocust dat ik de tijd uit het oog verlies. Robin
moest in de namiddag naar de stad, maar ik ben nog bezig wanneer ik
zijn voetstappen in de gang hoor. Ik schrik op. Binnen een uurtje
zouden we al moeten vertrekken voor ons etentje en ik zit onder de
verfplekken. Ik zet mijn verfspullen aan de kant en loop hem
tegemoet. Na een kus en een kort verslag van onze dag vraagt hij of
ik hem iets kan geven voor zijn maag. Dat hoeft hij geen twee keer te
vragen. Ik heb een paar maand geleden een korte cursus gevolgd over
plant- en kruidenkunde, iets dat me altijd heeft geïnteresseerd. Als
kind zocht ik al kruiden in de tuin en bewaarde ze in potjes waar ik
zorgvuldig de naam van elke soort opschreef. Intussen heb ik hier een
opslagplekje met een voorraad kruiden voor elk mogelijk gebruik. En het heeft al zijn nut bewezen; sinds ik Robins hoofdpijn
heb kunnen verzachten met lavendelolie vertrouwt hij me voor elk
kwaaltje. Ik som snel een aantal middeltjes op, intussen denkend wat ik zou aantrekken voor straks. Iets subtiels in
Robins manier van doen geeft me het gevoel dat vanavond belangrijk
is. Nouja, misschien beeld ik me maar dingen in. Snel ren ik naar boven om iets te zoeken en me op te
frissen.
“Darling, I’d
like to take a quick shower before we go. Do you need the bathroom?”
Lap. Dat komt ongelegen. Robin zou zich
normaal niet druk maken om een douche te nemen voor een simpel
etentje, en net nu moet dat wel zo zijn.
----------------
Keep posted voor het vervolg!
Goedele *
Geen opmerkingen:
Een reactie posten