For English, scroll down please!
Ik probeer hier al maanden aan te beginnen en op de een of andere manier wou het maar niet lukken. Maar nu begin ik er serieus aan. De titel van deze post is 'het leven van een net iets gevoeliger iemand'. Het is namelijk niet de bedoeling dat dit een gewone blog wordt over mode of lifestyle, met een focus op uiterlijkheden. Niet dat ik niet enorm veel houd van mooie dingen, maar ik wil nog iets meer dan dat kunnen aanbieden.
Het leven van een net iets gevoeliger iemand, mijzelf, Goedele, heeft al langs veel hachelijke wegen geleid. Na een burnout drie jaar geleden, op mijn 20e (!) was heel mijn leven dooreengeschud. Ervoor dacht ik dat het belangrijk was om veel nieuwe 'vrienden' te maken op feestjes door vooral stoer over te komen. Maar ik had geen idee van wie ik echt was. Ik hield een masker voor en elke avond die ik alleen moest doorbrengen was een marteling. Ik probeerde de leegte te vullen met anderen, verliefdheden, feestjes, internet. Tot ik merkte dat niets hielp. Integendeel, de leegte groeide alleen maar en ik pijnigde mezelf onbewust tot mijn lichaam me liet weten dat ik mijn grenzen overschreden had.
Het heeft me een jaar gekost om er lichamelijk weer bovenop te komen, en nog eens anderhalf jaar om te beseffen dat ik eindelijk aandacht moest schenken aan de echte ik met de pijn van kwetsuren die ik al sinds mijn kinderjaren had genegeerd. En eindelijk, na drie jaar, begin ik mezelf te vinden en sta ik open voor wie ik echt ben, met de vaak intensere gevoelens van een gevoelig persoon, ofte Hyper Sensitive Person. Want alles moet tegenwoordig een benaming hebben. Drie jaar later heb ik zoveel geleerd over mezelf en over wat echt belangrijk is in het leven en waarom ik me er altijd van afgesloten voelde. Met veel hulp van buiten- en vooral van bovenaf heb ik mezelf gevonden en kan ik eindelijk oog hebben voor de mooie dingen en het echt-zijn.
Omdat ik maar al te goed weet hoe het kan voelen om het licht niet meer te zien en je helemaal verlaten te voelen, om niet meer te weten wat gedaan, om zo diep te voelen en geen begrip te krijgen en niet te weten wat ermee gedaan, een gemis en een pijn te voelen diep vanbinnen en het niet opgelost krijgen, wil ik deze blog aanbieden als een klein lichtje in deze wereld. Want: de mooiste en grootste les die gekregen heb, is dat het leven fantastisch mooi is. We moeten ons alleen weer bewust worden van het licht rond ons en vooral in ons.
Ik hoop dat ik niet overkom alsof ik het allemaal veel beter weet dan anderen. Ik wil vooral overbrengen wat ik heb geleerd in de afgelopen jaren en me zo enorm geholpen heeft. Ik wil vooral een beetje schoonheid brengen, en als het kan, een beetje virtuele liefde verspreiden. Laat zeker weten als je enige tips voor me hebt of vragen, ik ben nog helemaal nieuw in de blogwereld. :)
Ik ben ook nog niet zeker of ik zal blijven in Nederlands en Engels schrijven aangezien dat dubbel werk is. Misschien wissel ik af of misschien schakel ik over naar volledig Engels, tenzij daar bezwaren tegen zijn.
Dikke kus
Goedele *
---------------
I have been trying to start setting up this blog for months now, and I just couldn't bring myself to it. But now I am finally going for it. The title of this post is 'The life of a somewhat more sensitive person'. I don't mean to make this blog like there are so many already, about lifestyle and beauty and all possible things that are focused on making you look more perfect from the outside. To be honest, I was tempted once to make a blog exactly like that, but that was before life learned me some lessons.
The life of this more sensitive person, myself, Goedele, has suffered many storms by now. After having been stuck home for some time with a burnout three years ago, when I was 20 (!), my whole life was turned upside down. Before that, I let my happiness depend on how many new 'friends' I had made by going to parties and being a real tough girl, squandering stories about my gangster acts from the past. But I had no idea who I truly was. The real me hided behind a mask, and every night I was alone by myself was like torture. I tried to fill up the emptiness I felt with boys, parties, internet,... but in the end nothing helped. On the contrary, it simply got worse because I forced myself into being someone else, until one day my body told me I had crossed my limits.
It took me about a year to get better physically, and another year and a half to realise that I had to have a look inside myself and give some attention to feelings that I had been blocking since I was a child. Finally, then, after three years, I can feel now that I am truly starting to find and accept myself as I am. I can see that I am beautiful as a person, with everything I feel and experience as a Hyper Sensitive Person - because everything has a name now. Three years later, with a lot of help from others and from Above, I have learned so much about myself and what is really important in life and why I always used to feel cut off. I can finally see how amazing life can be and how important it is to be real.
Because I very well know what it is like to feel lost in the darkness, to feel cut off from the light, to be entirely alone, to be misunderstood, to feel so deep and not to know what to do with it, I would like to offer this blog as a little light for everyone who needs it. Because everyone equally deserves it. I do not claim to be any wiser than others, but I just want to share the beautiful messages I have received, and the new outlook I have on life. Because the biggest lesson I learned was that life is so beautiful. We just have to be aware of the light again, around us and most of all, inside of us.
I hope I will be able to pass this over and share a little bit of love on the internet. :) Please let me know if you have any tips for me or questions, I am very new to the world of bloggers!
Lots of love,
Goedele *
Geen opmerkingen:
Een reactie posten